Het arbeidsrecht is de tak van het recht die de verhouding tussen een werkgever en een werknemer regelt. Een werknemer is iemand die zich er contractueel, dat wil zeggen door middel van een arbeidsovereenkomst, toe verbindt onder het gezag van de werkgever te werken in ruil voor een loon. Het arbeidsrecht valt uiteen in het individueel en het collectief arbeidsrecht en vormt een integraal onderdeel van het sociaal recht.
Arbeidsrecht advocaat
De verplichte advocaat
Er bestaat in burgerlijke zaken een wettelijk verplichte procesvertegenwoordiging door een advocaat . Je bent verplicht een advocaat te stellen in civiele procedures bij de rechtbank, het Gerechtshof of de Hoge Raad. Bij de kantonrechter, (als gedaagde) in verschillende familierechtelijke zaken en als gedaagde in een kort geding bij de rechtbank (de voorzieningenrechter) mag men wel in persoon, dus zonder advocaat, verschijnen. Ook in strafzaken mag men zichzelf verdedigen. Maar in dergelijke gevallen kan een advocaat de omstandigheden en achtergronden vaak beter aan de rechter uitleggen dan de verdachte. Daarom is het vaak toch verstandig een advocaat in te schakelen. Voor bestuursrechtelijke procedures tegen de overheid geldt hetzelfde: er bestaat geen verplichte procesvertegenwoordiging.
Internationale aspecten sociale-zekerheids recht
Het sociaal-zekerheidsrecht is in beginsel nationaal recht. Dit wil zeggen dat ieder land zijn eigen stelsel met specifieke rechten en plichten kent. Met name indien een verzekerde grensoverschrijdend werkzaam is, kunnen deze zelfstandige, nationale stelsel met elkaar conflicteren. Om dit soort conflicten te beperken, kunnen staten zogenoemde sociale-zekerheidsverdragen met elkaar aangaan. Binnen de Europese Unie is echter vooral een specifieke verordening van belang Verordening 883/2004. Deze verordening heeft in beginsel voorrang boven eventuele bilaterale verdragen. Een belangrijk uitgangspunt van de zowel verdragen als de verordening is dat de verzekerde uitsluitend in één land sociaal verzekerd is.
Orde van Advocaten
De Nederlandse Orde van Advocaten bestaat uit de advocaten die op het tableau op een van de lijsten zijn ingeschreven. Zij bezit rechtspersoonlijkheid. Op grond van de Advocatenwet kunnen klachten over advocaten, al dan niet wegens schending van een of meerdere bepalingen in de vastgelegde Gedragsregels uit 1992, worden voorgelegd aan de Deken van de Orde van advocaten in het betreffend ressort. De Deken kan bemiddelen tussen de klager en de advocaat. Slaagt de bemiddeling niet of wenst de klager de klacht aan de tuchtrechter voor te leggen dan zal de Deken het dossier aan de Raad van Discipline in zijn arrondissement zenden. Tegen een beslissing van de Raad van Discipline kunnen de klager en betreffende advocaat zo nodig beiden beroep instellen bij het Hof van Discipline. Een belangrijke regel is onder meer dat de advocaat zich zodanig dient te gedragen dat "het vertrouwen in de advocatuur of in zijn eigen beroepsuitoefening" niet wordt geschaad.
Rechten en plichten advocaat
De Advocatenwet uit 1952 regelt het beroep van advocaat. De advocaat is verplicht lid van de Nederlandse Orde van Advocaten, welke organisatie bevoegd is nadere regels te stellen aan de beroepsuitoefening, zoals in het kader van de inrichting van diens financiële administratie en de verplichte beroepsverzekering. De advocaat dient zich ook te houden aan specifieke gedragsregels en kan bij overtreding daarvan in het ergste geval uit het beroep worden gezet. De advocaat is verplicht zich jaarlijks te laten bijscholen en wordt daarop gecontroleerd. De advocaat heeft evenals de notaris een wettelijk beroepsgeheim. Hij kan - tenzij de cliënt daarin expliciet toestemt - niet gedwongen worden als getuige te verklaren over zaken die hem in zijn functie worden toevertrouwd, het verschoningsrecht geheten.
Sociaal recht
Sociaal recht is een rechtsgebied dat enerzijds bestaat uit sociaal zekerheidsrecht en anderzijds uit arbeidsrecht in België en het arbeidsrecht en ambtenarenrecht in Nederland. Wat betreft het sociaal zekerheidsrecht bevindt dit rechtsgebied zich op het terrein van het publiekrecht, omdat het dan gaat om de verhouding tussen de gerechtigde van een sociale uitkering en de overheid. Op het terrein van het arbeidsrecht bevindt dit rechtsgebied zich op het terrein van het privaatrecht, omdat het daar gaat om de overeenkomst tussen de werkgever en de werknemer: de arbeidsovereenkomst. Vanaf het einde van de 19de eeuw vormde het sociaal recht een geheel nieuwe categorie binnen het recht.
Sociale-zekerheidsrecht
Sociale zekerheid is een publiek stelsel dat bedoeld is om inkomen en / of verzorging te garanderen voor natuurlijke personen of gezinnen (of andere samenlevingsvormen) die, tijdelijk of blijvend, niet (langer) in staat worden geacht om zelf in (voldoende) inkomen en / of verzorging te voorzien. Dat geldt bijvoorbeeld bij pensioen, ziekte, arbeidsongeschiktheid, overlijden van naasten of werkloosheid. Het sociale-zekerheidsrecht regelt, als onderdeel van het bestuursrecht, de rechten en verplichtingen van degenen die een rol hebben met betrekking tot sociale zekerheid (werkgevers, werknemers, werklozen, arbeidsongeschikten, ouderen en zelfstandigen). Sociale zekerheid is een publiek stelsel dat bedoeld is om inkomen en / of verzorging te garanderen voor natuurlijke personen of gezinnen (of andere samenlevingsvormen) die, tijdelijk of blijvend, niet (langer) in staat worden geacht om zelf in (voldoende) inkomen en / of verzorging te voorzien. Dat geldt bijvoorbeeld bij pensioen, ziekte, arbeidsongeschiktheid, overlijden van naasten of werkloosheid.